



چای، کلمه ای چینی بوده که در قدیم در چین و شمال هند به کار می رفته و همین کلمه عیناً به زبان فارسی وارد شده است.
گیاه چای برای اولین بار در چین و در حدود پنج هزار سال پیش رشد کرده که به تدریج علاوه بر خواص متعدد، در رنگ آمیزی نیز از آن استفاده میشده است.
این گیاه در چین به صورت خودرو و طبیعی یافت میشده اما پس از مدتی به عنوان دمکرده مفرح و بازآورنده سلامتی به دربار پادشاهان راه یافت و حتی تا اواخر قرن گذشته نیز جز نوشیدنیهای تجملی و گرانقیمت به شمار میرفت.
سابقه مصرف چای در ایران به قرن هفدهم میلادی باز می گردد. جهانگردان از چایخانه هایی سخن گفته اند که رجال و افراد ثروتمند در آنجا جمع شده و چای مینوشیدند. در همان قرن هفدهم میلادی، تاجری اصفهانی که دامنه تجارتش تا هندوستان میرسیده، برای اولین بار چای را از هند به اروپا برد و به عنوان نوشیدنی مفرح جدیدی آن را به اروپاییان معرفی کرد.
روش دم کردن:
به ازای هر نفر یک قاشق مربا خوری چای را در قوری ریخته و سپس آب جوش اضافه کنید.
اجازه دهید چای به مدت ۱۰ الی ۱۵ دقیقه دم بکشد.
دیدگاه خود را بنویسید